Betekenis
Ook de Fontana del Tritone heeft een mythologische betekenis. De fontein illustreert een verhaal uit het eerste boek van Ovidius’ metamorfosen.
Het verhaal dat uitgebeeld wordt op de fontein is de mythe over de zondvloed, waarin Triton een belangrijke rol speelt. Triton is volgens de mythologie zoon van Poseidon, de zeegod.
In het verhaal van Ovidius komt de zondvloed ten einde dankzij Triton, een half mens, half vis. Niet te verwarren overigens met de ‘normale’ Tritons, de begeleiders van Poseidon bij het beheren van de zee. Deze Tritons stonden in een lagere rang dan Triton zelf.
Wanneer Triton uit de zee omhoog rijst en op zijn hoorn blaast, maakt hij een einde aan de Grote Zondvloed, de enorme overstroming waardoor Noach zijn ark bouwde. Als je dit in verband brengt met het Bijbelse verhaal, lijkt Triton veel macht toegewezen hebben gekregen. God heeft volgens de Bijbel namelijk de zondvloed veroorzaakt terwijl Triton in staat is om deze te beëindigen (of de opdracht krijgt van God om dit te doen).
Het uitgebeelde wat wij vandaag de dag nog steeds zien, is het moment waarop Triton, ondersteund door vier dolfijnen, vanuit de zee oprijst en op zijn hoorn blaast. In de fontein komt er ook nog water uit de hoorn. De dolfijnen vertegenwoordigen het zeeleven en het belang daarvan, maar in de context van de zeventiende eeuw ook gemeenschapszin.
